Sutjeska nationaal park

Eén van de highlights van onze reisgids was een bezoek aan Sutjeska. Na een eerdere poging via een reisorganisatie uit Sarajevo, die ons liet weten dat de wegen nog niet geprepareerd zijn, lieten we ons in Hutovo Blato door de Sloveense reisgids overtuigen dat we alles wel konden bezoeken met onze wagen, als we er maar voldoende tijd voor uittrokken. Zo gezegd zo gedaan, wij rijden de eerste dag al meteen naar een plaats van waaruit we een korte wandeling konden maken naar een uitzichtberg. Na toegang te betalen aan de ranger beginnen we aan een weg vol putten. Naarmate we hoger komen wordt het er niet beter op: sommige stukken zou je in België alleen maar met een terreinwagen proberen, maar ik wou niet opgeven. Ook een stuk waar ze bezig waren met bosontginning hield ons niet tegen. Maar uiteindelijk moesten we iets over halfweg toch opgeven: dit was gekkenwerk! We probeerden nog even een andere weg, maar even slecht. Na 2u ploeteren kwamen we gefrustreerd terug aan de ranger post.

We hadden een appartementje geboekt in het ‘dorpje’ Tjentiste, waar de tijd had stilgestaan. We moesten ons aanmelden bij het postgebouw annex supermarktje annex café, waar geen mens ook maar een woord Engels sprak. De verhuurder was er zelf niet, maar sprak ook amper Engels. We werden naar een aftands gebouw geleid waar het rook naar de mest van de naastliggende boer, maar waar wel een volledig vernieuwd appartementje was ingericht. Maar de voorzieningen vielen een beetje tegen: er was amper gekuist, keukengerief was beperkt, het bed en vooral het beddengoed was ondermaats. Bovendien viel de elektriciteit nog eens uit (gelukkig net toen we van plan waren om te gaan slapen) en lagen we uren wakker van blaffende honden.

De volgende dag wilden we de andere kant van het park bezoeken en van daar wandelen naar een meertje in Montenegro. Maar niet voor we ons wat meer geïnformeerd hadden over de toegankelijkheid. Via de ouders van de verhuurder konden we gevoerd worden aan 40 euro enkele rit. Dat leek ons wat veel. Dus gingen we langs bij het hotel annex infocentrum, waar we een jeep konden huren voor 60 euro of zo. Maar tegen dan hadden we er geen zin meer in en was het eigenlijk al een beetje laat om nog te vertrekken. Dus beperkten we ons tot een bezoek aan het monument voor de tweede wereldoorlog. Daarvan was de ene toegangsweg volledig verdwenen door een landverschuiving en de rest van de infrastructuur was ook niet in de beste staat, maar spectaculair is het zeker.

We hebben het geprobeerd, maar zijn alleen een frustratie rijker. Het is duidelijk dat (het toerisme in) deze uithoek van het land te weinig budgetten krijgt. Apart daarvan lijkt het hoe dan ook een achtergestelde regio. Met een goede voorbereiding en de juiste contacten, of via een reisorganisatie, lijkt een bezoek aan Sutjeska wel de moeite. Je kan er eventueel gewoon gaan wandelen vanuit Tjentiste, maar dan vertoef je grotendeels in de bossen, wat niet onze voorkeur is. En waarschijnlijk volg je dan enkel de bosontginningswegen. Door de gebrekkige infrastructuur blijft de natuur wel grotendeels onverstoord. Je kan er bijvoorbeeld beren tegenkomen, en er is ook nog een stukje oerbos (Perucica). En je vindt er de hoogste berg van Bosnië-Herzegovina.

Net voor Sutjeska is er een restaurant dat uitgebaat wordt door iemand die lang in Nederland heeft gewoond (niet Tentorium maar dat aan de andere kant van de weg). Misschien konden we ons daar iets beter laten informeren. We aten er wel lekkere forellen.