De reisroute

Hieronder vind je een aantal kaartjes waarop onze reisroute is aangeduid. Hopelijk zijn de kaartjes duidelijk genoeg om er iets van te maken.

Slovenië

 

Bosnië-Herzegovina

Montenegro

Albanië

Overzicht overnachtingen

Nu we al meer dan 2 maanden terug thuis zijn, probeer ik toch even een overzichtje te maken van de adresjes waar we logeerden, voorzien van wat commentaar. Aangezien ik een slechte slaper ben, besteed ik ook wat aandacht aan licht en lawaai.

We boekten de meeste adresjes via www.booking.com of via www.airbnb.be.

Wij boekten meestal 1 à 2 dagen vooraf. In uitzonderlijke gevallen ook de dag zelf. Gebruik bij AirBnB daarvoor de optie ‘direct reserveren’. Zo vermijd je dat je te lang moet wachten op antwoord van de verhuurder.

In Bosnië-Herzegovina zijn er veel AirBnB panden. In Montenegro en Albanië was Booking gemakkelijker.

Op AirBnB betaal je meteen met de bankkaart. Op Booking fungeert de bankkaart enkel als onderpand. De overnachtingen zijn ter plaatse te betalen. Dit kan soms vervelend zijn als bankkaarten ter plaatse niet aanvaard worden en je onvoldoende cash bij hebt.

We hebben gemerkt dat sommige panden zowel op AirBnB als op Booking stonden. AirBnB is niet langer een platform voor mensen die een deel van hun huis willen verhuren, want er staan ook heel wat commerciële panden op.

AirBnB rekent servicekosten en poetskosten aan. Bij Booking is dat niet het geval.

Alle prijzen hieronder zijn voor een appartement/studio/kamer voor 2 personen.

TIP: Als je met meer dan 1 persoon reist, waarvan niet iedereen lid is, dan kan je zowel via AirBnB als Booking een nieuwe klant voorstellen. Daardoor krijgt zowel de oorspronkelijke klant als de nieuwe klant een korting voor een volgende boeking, ook al wonen beiden op hetzelfde adres. Op die manier spaarden we toch wat geld uit. Maar daardoor zijn sommige prijzen hieronder wat vertekend.

Via Booking kan je voor bepaalde locaties ook Genius korting krijgen als je regelmatig boekt.

Slovenië

• Tolmin: www.logereninslovenie.be (77 euro/nacht inclusief ontbijt en vegan avondmaal, prijzen zijn hoger in de zomer): Belgisch koppel (Els & Mathieu) met een ecologische B&B, op een afgelegen en stil plekje in de buurt van Tolmin, ten zuiden van Triglav natuurpark. Ramen zijn, ook met de oude luiken, niet goed te verduisteren. Voor ons zeker een aanrader, maar niet voor de budgetreiziger. Alle info op .
• Postojna: camping (21,2 euro/nacht voor auto, tent en 2 personen): ruime camping in de buurt van Postojna, met mogelijkheid om huisjes te huren, harde ondergrond maakt het opzetten van de tent niet zo gemakkelijk, goede voorzieningen, niet/moeilijk bereikbaar met openbaar vervoer. Wij hadden nachtlawaai van wegenwerken of mijnbouwactiviteiten of zo, maar normaal gezien is het er rustig.

Bosnië-Herzegovina:

• Bihac: Villa Una (50 euro/nacht, hotel staat in de Bradt reisgids, niet vooraf gereserveerd): wat verouderd hotel, met een wirwar aan kamers, gelegen aan een drukke weg maar kamers achteraan zijn rustig, gratis privé parking, de persoon aan de balie kon enkel de moedertaal maar normaal zou er iemand staan die Engels kan, kamer goed te verduisteren, ontbijt niet bijzonder.
• Bihac: Apartment Parc (89 euro voor 3 nachten, via AirBnB): ietwat ouder maar ruim appartement in een grote blok met kapotgeschoten muren, het adres was niet volledig correct, kamer moeilijk te verduisteren, lawaai van de straat en van de vuilkar midden in de nacht, beperkte voorzieningen om te koken (wij kookten met onze eigen potten en pannen), erg vriendelijke verhuurders die perfect Engels spreken (Amir en Ayla).
• Jajce: Youth Hostel (45 euro voor 2 nachten, via Booking): groot gebouw met dormitories en privé kamers, beperkte uitleg, beperkte voorzieningen, wifi ok, kamer niet te verduisteren, bouwwerf aan de overkant van de straat zorgde amper voor geluidsoverlast maar in de kamers aan de voorkant is dat misschien anders, toen wij er waren was er geen kat in het gebouw, jonge gast aan de balie met beperkte kennis van het Engels, ruime gratis parking, ook mogelijkheid om te kamperen.
• Sarajevo: Joyful City Center Apartment (113,5 euro voor 4 nachten, via AirBnB): klein recent gerenoveerd appartementje met scandinavische meubeltjes, eigen parking, gelegen op het gelijkvloers aan drukke weg maar toch niet te gehorig, kamer tamelijk goed te verduisteren, tamelijk ver van het stadscentrum, eigenaar spreekt goed Engels en geeft op verzoek de nodige uitleg. Een goede keuze voor wie met de auto is er niet tegen op ziet om een eind te wandelen naar de stad (of een bus of taxi neemt).
• Mostar: Happy studio apartment (24 euro/nacht, via AirBnB): volledig nieuwe studio met goed bed, gelegen aan drukke weg, nabij busstation, kamer aan de achterkant is rustig (luide airco van de buren werd ‘s nachts stil gelegd of gerepareerd) en goed te verduisteren, tijdens ons verblijf waren er wegenwerken bezig waardoor we iets verder moesten parkeren maar normaal is er gratis parking voor de deur, vriendelijke eigenaar die naast de deur woont maar niet zo goed Engels spreekt, op verzoek is er ook mogelijkheid om kleren te wassen in een voormalig winkeltje naast de deur.
• Jablanica: Hotel Jablanica (40 euro/nacht, de dag zelf opgezocht via Booking maar ter plaatse geregeld): volledig nieuw hotel aan de hoofdweg, weinig lawaai van straat maar toen wij er waren was er een feest aan de gang met luide muziek, tamelijk goed te verduisteren, ruime gratis parking, vriendelijke en vlotte service, goed adresje!
• Konjic: Spago Apartment (42 euro/nacht, via AirBnB): gelijkvloers van een grote woning, gelegen op een 5-tal km ten westen van Konjic (in Celebici), net ver genoeg van de hoofdweg en de spoorweg om rustig te zijn, licht van de straatlantaarn, alle voorzieningen, eigen parking, vriendelijke mensen, de jonge dochter spreekt goed Engels, duur in vergelijking met andere locaties op AirBnB maar een goede plek.
• Tjentiste: Apartment Kosuta 2 (22 euro/nacht, met korting geboekt bij Booking): vernieuwd appartementje in een vervallen gebouw op een onverzorgde locatie, verhuurder was er niet waardoor de communicatie via zijn ouders verliep die enkel de moedertaal spreken, erg beperkte huisraad, slecht bed, stil, tamelijk goed te verduisteren, enkel cash te betalen, mestgeur in het gebouw, een afrader! Kosuta 1 is boven het postkantoor, wat mogelijk een aangenamer locatie is, maar ik zou toch naar het hotel gaan als je in Tjentiste wil overnachten, tenzij je echt een goedkope optie zoekt.
• Trebinje: City Apartments (25 euro/nacht, via Booking, cash te betalen): verschillende kleine studio’s in een woning met tuin en parking in een rustige doodlopende straat aan de rand van de stad, airco, kleine badkamer, beperkte kitchenette, moeilijk te verduisteren. Als je vroeg gaat kan je mogelijk kiezen welke studio je wil. Vriendelijke verhuurders met beperkte kennis van het Engels.

Montenegro

• Herceg Novi: One bedroom apartment with balcony and P (33 euro/nacht, via AirBnB): appartementje ingericht in grote woning, met alle nodige voorzieningen, maar niet heel proper, gelegen aan de hoofdweg boven de stad nabij het busstation, tamelijk koel, tamelijk goed te verduisteren, weinig last van het geluid van de straat. Gratis parking aan hoofdweg. Eigenares woont aan de overkant van de straat, spreekt goed Engels en is behulpzaam. Een goede optie voor wie met de auto is (of met de bus) en er niet tegen op ziet om de trappen te nemen naar de historische stad. Ook de andere delen van het gebouw worden verhuurd, wat voor wat lawaai kan zorgen.
• Cetinje: Apartment The Royal Square (32 euro, via Booking): leuk ingericht ruim appartement in het uitgaanscentrum, mini terrasje vooraan, rustige slaapkamer achteraan, tamelijk goed te verduisteren, gratis parking achter het gebouw, vriendelijke verhuurder die goed Engels kan. Een leuke plek!
  Zabljak: Sweet apartments (34 euro, via Booking): appartement in groot nieuw gebouw bij het ‘busstation’, rustig, gratis parkeren op straat, moeilijk te verduisteren, een eindje wandelen naar het centrum. De verhuurder werkt in het toerismebureau en spreekt voldoende Engels.
• Virpazar: Lotus Studio Apartments (35 euro, via Booking): woonhuis met verschillende studio’s in het gebouw in rustig straatje achter het marktplein, mini badkamer, rustig, goed te verduisteren, airco, gratis parking naast het gebouw of op wandelafstand, Verhuurder spreekt slechts weinig Engels. Duur voor wat het is maar dat is begrijpelijk in het kleine toeristische centrum van Virpazar.

Albanië:

• Skhoder: Sixth apartment (24 euro, via Booking): heel ruim appartement in een groot gebouw in een rustige straat op wandelafstand van het toeristische centrum, gratis parkeren op straat, goed te verduisteren, airco, goede voorzieningen (oa grote frigo/diepvries). De moeder spreekt Frans en de dochter Engels. Een goede plek!
• Tirana: Royal Vila Hotel (43 euro incl ontbijt, via Booking): klein hotel met tuin/terras op rustige plek in het centrum van de stad, in principe gratis parking als er plaats is, degelijk ontbijt, kamers goed te verduisteren. Een goede plek! Wij hadden een vervelend gezoem in de kamer boven de keuken en kregen midden in de nacht een andere kamer.

Kroatië

• Ploce: Villa Solo: verschillende appartementen en kamers in een groot gebouw waar de eigenaars ook wonen, grote tuin met verschillende rustige plekjes en een zwembad, rustige slapend dorp een eind buiten Ploce, vlakbij een aantal meren, weinig faciliteiten in de buurt maar voldoende te vinden in de stad, erg vriendelijke verhuurders, een echte aanrader!

Tirana – Bunk’Art

Vanuit Skhoder is het een goede 2u rijden naar Tirana. Er wordt hard gewerkt om de weg te upgraden naar een snelweg met 2×2 rijstroken. Maar in de dorpskernen rij je voorlopig toch nog aan max. 50 km/u, in de realiteit dikwijls niet meer dan 30 km/u, en daarbuiten komen we waarschijnlijk niet boven een gemiddelde van 60 km/u.

In Tirana gaan we eerst naar Bunk’Art 1. Dit bunkercomplex ligt aan de rand van de stad, en onze gps leidt ons er feilloos naartoe. Zijn wij blij dat we de laatste avond voor ons vertrek toch beslist hebben om een kaart van Europa te kopen voor de GPS… Om aan de bunker te geraken moet je nog even door een smalle tunnel, waar het verkeer geregeld wordt door een paar militairen.

De bunker werd gebouwd in de jaren 1970 om het volledige Albanese overheidsapparaat onder te brengen in geval van een kernaanval. Dit is vergelijkbaar met de bunker in Konjic. De kamers voor Enver Hoxha, vergaderzalen en communicatiekamers zijn in hun oorspronkelijke staat bewaard. De overige kamers zijn gevuld met heel wat archiefmateriaal, van de tweede wereldoorlog tot aan de val van het communisme. Te veel om alles in detail te bekijken. Engelstalige samenvattingen zijn telkens te vinden buiten de kamer.

Deze bunker is in onze ogen zeker een bezoek waard. Het geeft een beeld van het Albanese communisme.

Na het bezoek aan de bunker zoeken we een weg door het drukke verkeer naar ons hotel, in het centrum van Tirana. De stad ziet er tamelijk verzorgd en eerder westers uit. Na wat omrijden vinden we het hotel.

Om het hotel te kiezen zochten we op ‘eigen parking’. Bij aankomst lijkt dat niet het geval te zijn. Het hotel ligt aan een klein straatje waar al te veel auto’s staan. Maar er wordt wel een plaatsje gevonden net naast de ingang, als we op de stoep zo dicht mogelijk tegen de gevels parkeren. De Albanese mentaliteit staat me wel aan!

In de namiddag proberen we even een uiltje te knappen. ‘s Avonds zoeken we een lekkere pizzeria in de buurt en kijken nog in de tuin van het hotel naar een voetbalmatch op groot scherm. Daarna hopen we op een goede nachtrust. Maar om de paar minuten horen we een vervelend gezoem. Dus rond middernacht maar even gaan reclameren. En we kunnen heel ons boeltje verhuizen naar een (ruime) kamer op een ander verdiep, waar het wel rustig is. Maar de jeuk van Karen zorgt er voor dat we weer amper een oog dicht doen. Toen gingen we er nog van uit dat het bedwantsen waren, maar achteraf bleek het netelroos te zijn.

We zijn stikkapot en beslissen om die morgen nog naar huis te vertrekken. De twee resterende geboekte nachten kunnen we niet recupereren, maar dat is het laatste van onze zorgen.

Waren we langer gebleven als we meteen geweten hadden dat het netelroos was, en daardoor een paar nachten konden recupereren in Tirana? Op sommige vragen zijn er geen antwoorden. Maar we komen hier zeker nog eens terug!

Komani meer

Volgens onze reisgids is de ferry op het Komani meer één van de zaken die je absoluut niet mag missen. De ferry vaart tussen Koman en Fierza, van waar je in een uurtje naar de Valbona vallei (Peaks of the Balkans) kan rijden. We boeken een kamer in het hotelletje net naast de ferry (Rozafa), zodat we ‘s morgens niet moeten stressen om er op tijd te geraken. En we boeken 2 nachten in een (nieuw) hotel Bujtin in Valbona. Twee nachten is weinig tijd om deze mooie vallei te bezoeken, maar daarna zijn de weersvoorspellingen te slecht, en we willen vermijden dat we er naar de regen moeten zitten kijken.

Daarna plannen we de rest van onze reis door Albanië. De reistijd van minstens 7u om van Valbona naar Tirana te rijden, over erg slechte wegen, dat zien we toch niet zo zitten. Na weken reizen door smalle bergwegen hebben we niet veel zin om weer een hele dag in de auto te zitten hobbelen. We annuleren (kostenloos) de met booking gererveerde hotels, en we boeken voor twee nachten een appartement in Skhoder.

Vanuit Skhoder kan je met Mario Molla (www.komanilake.org) een dagtocht maken op het Komani meer. Alles werd geregeld via WhatsApp, maar bij aankomst op de parking wisten ze niet van onze komst. Dus proppen ze dat koppel met het kind van 5 jaar maar op de 2 achterzetels, zodat ze geen extra auto moeten voorzien.

De rit van Skhoder naar Koman duurt 2u45, waarvan een uur over een erbarmelijke weg. Blij dat we hier niet met Ricky heen gereden zijn, want het zou voor ons een stuk langer geduurd hebben. Gelukkig hebben we een erg goede chauffeur die blijkbaar elke put en bobbel weet liggen.

De laatste paar kilometers van de weg zijn volledig vernieuwd. Op het eind moet je even door een heel smalle tunnel (met passing places) onder de stuwdam, en dan kom je bij de ferry.

Logeren in het ‘hotel’ Rozafa bij de ferry lijkt ons niet zo’n leuk vooruitzicht en we zijn blij dat we dit geannuleerd hebben.

Ter plaatse betalen we voor de tocht en krijgen verder geen uitleg. Mensen van verschillende organisaties worden op lange motorboten gestoken. Dan is het zo’n 1,5u varen door een steeds smaller wordende canyon. Wij zijn hier niet zo van onder de indruk (Zijn we verzadigd? Zijn we te moe? Zijn onze verwachtingen te hoog?) en vragen ons af wat de anderen er van vinden.

Alle bootjes varen naar dezelfde bestemming: Blini Park (door andere reisorganisaties blijkbaar vertaald als Peace Island), gelegen langs de Lumi i Shales (Shala river), een zijarm van de Drin. Het laatste stuk moet de boot behendig manoeuvreren tussen de stroken met kiezelstenen. Blini Park is een idyllisch plaatsje waar de boot niet verder kan, met een wankel bruggetje over de rivier, wat ligstoelen, een strandbar en een restaurantje. Daar worden we gedropt zonder verdere uitleg, tenzij we er naar vragen.

Blijkbaar zijn ze het toerisme hier nog niet gewoon, want we zitten een half uur op het terras zonder dat iemand komt om te bestellen. Dus bestellen we binnen maar een drankje. Daarna krijgen we eten voorgeschoteld als deel van de uitstap (dat wisten we pas bij ons vertrek omdat het niet duidelijk op de website staat, gelukkig hadden we geen picknick mee).

We blijven uiteindelijk een 3-tal uren op deze locatie, tot iedereen zich stierlijk begint te vervelen. De zon is te warm, dus schuilt iedereen onder een strooien afdakje. En de rivier is te koud om er langer dan 2 minuten in te blijven.

Voor we vertrekken bestel ik nog een (warme) cola in de strandbar. Daarna hetzelfde traject terug, over het water en over de weg.

Ik denk dat dit een heel leuke uitstap kan zijn voor iemand die een paar dagen in Albanië is. Maar het zou goed zijn dat de weg eerst in orde gebracht wordt. Dat zal al snel een uurtje transporttijd uitsparen, en dan heb je het transport vanuit Skhoder misschien niet meer nodig. De beperkingen van het startend toerisme kunnen misschien charmant zijn, maar wij hadden eerder zin in een goed gevulde en goed georganiseerde uitstap.

Op basis van de reviews op booking.com (Blini-Park Guesthouse) zou het leuk zijn om ter plaatse één of meerdere nachten te verblijven. Geef het een kans en laat me weten hoe het was!

De ferry brengt je een stuk verder door de canyon van de Drin, tot Fierza. Misschien hebben we daardoor het mooiste stuk gemist…

Eerste indrukken Albanië

Ten zuidwesten van Skhoder steken we de grens over vanuit Montenegro. Hier is er een gecombineerde grenspost (gesubsidieerd door de Europese Unie):

• In het vertrekland geef je je papieren af.
• Die worden gecontroleerd en over de bureau doorgegeven aan het aankomstland.
• En daar krijg je je papieren terug.

Zeker een efficiënt ruimtegebruik, maar is dit ook een tijdbesparend systeem? De Albanese ambtenaar deed er toch tamelijk lang over om onze papieren te controleren, waardoor ook de Montenegrijnse ambtenaar niet kon verder werken, aangezien onze auto nog steeds voor zijn loket stond.

Een Albanese politieman is geïnteresseerd in onze volgeladen auto (alles mooi afgedekt met een doek) en wil die toch even van nabij controleren. Ik toon de tent en wat kookspullen en vertel een verhaaltje dat we gaan kamperen, en daarmee is zijn honger gestild.

Er is meteen een groot verschil met Montenegro. Albanië is veel platter. Er zijn overal landbouwgronden. Maar het ziet er allemaal wat armoediger uit. Het verkeer verloopt tamelijk hectisch. Maar wij geraken zonder veel problemen in Skhoder.

Er zijn hier opvallend veel fietsers en bromfietsers. En we zien ook meteen wat paarden en ezels met karretjes. Er zijn overal snelheidsbeperkingen, maar niemand houdt zich er aan. Toegegeven, meestal is de getoonde snelheid ook absurd laag.

Van tweebaanswegen wordt het rechtse vak meestal gebruikt om te parkeren, om te fietsen, te wandelen, … Maar de Albanezen slagen er meestal toch nog in om met 2 naast elkaar te rijden. Met het nodige getoeter lukt alles wel. In Tirana zijn er meerdere rijstroken, maar de lijnen ertussen zijn meestal maar indicatief. Er wordt links en rechts ingehaald, ook al is daar geen plaats voor. En wie met een grote nieuwe bak rijdt, steekt gewoon heel de file voorbij en zet zich vooraan aan het rode licht…

Onze verzekeringspapieren zijn (misschien) niet dekkend voor Albanië (was dat de reden waarom de grenscontrole zo lang duurde?). Dus hopen we dat Ricky hier zonder kleerscheuren uit komt.

In het centrum van Skhoder, waar wij 2 nachten logeren, lijkt alles op het eerste zicht rustig en normaal. Maar in de voormiddag duiken overal winkeltjes op: hier verkoopt iemand een berg schoenen, daar wat kleren op een auto, een winkeltje voor lege recipiënten, een mobiel kraampje met worstjes, … En overal langs de weg, buiten de stad, zitten er mensen die iets van groenten of fruit verkopen. Ik vraag me af wie al die watermeloenen koopt…

Het land bevalt me wel, en valt iets meer onder de noemer ‘moeilijke landen’ maar ik voel me te moe om te genieten van deze nieuwe indrukken.